اثربخشی آموزش شناختی- رفتاری گروهی بر شاخص‌های فیزیولوژیکی استرس و مهارت‌های ارتباطی کارکنان بیمارستان

مقدمه: سطوح بالای استرس در کارکنان بهداشتی و نقص در مهارت‌های ارتباطی این گروه می‌تواند سلامت روانی آنان را تهدید کند و موجب کاهش کارآیی شغلی‌شان شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش شناختی- رفتاری گروهی بر شاخص‌های فیزیولوژیکی استرس و مهارت‌های ارتباطی ِکارکنان بیمارستان انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه‌تجربی بود که با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. گروه نمونه شامل 32 نفر از کارکنان یکی از بیمارستان‌های شهر تهران بود که به‌طور تصادفی در دو گروه 16 نفره مداخله و کنترل جایگزین شدند. برنامه مداخله به‌صورت هفتگی در 4 جلسه 4 ساعته به مدت 16 ساعت روی افراد گروه مداخله اجرا شد. داده-ها با استفاده از پرسشنامه واکنش‌های فیزیولوژیکی استرس (PRS) و پرسشنامه تجدیدنظر شده مهارت‌های ارتباطی (CSTR) در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون از افراد هر دو گروه جمع‌آوری و با استفاده از نرم‌افزار SPSS v.19 و با روش تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد آموزش شناختی- رفتاری گروهی موجب افزایش معنادار میانگین نمره مهارت‌های ارتباطی و نیز کاهش معنادار میانگین نمره شاخص‌های فیزیولوژیکی استرس در افراد گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل شده است. نتیجه‌گیری: آموزش شناختی- رفتاری گروهی روشی مؤثر بر بهبود سلامت روانی کارکنان بهداشتی است که نیازمند توجه بیشتری از سوی مدیران بهداشتی و پژوهش‌گران بالینی حوزه سلامت است.